انجمن نجوم بوعلی سینای گلپایگان

مطالعه ی توزیع ستاره ها در کهکشان ما نشان داده است که این مجموعه ی عظیم به قرص کم و بیش پهنشده ای شباهت دارد . در حقیقت آن را اغلب اوقات به یک سنگ آسیاب عظیم یا یک عدسی دو سو کوژ تشبیه می کنند .
کهکشان ما ،چون از بالا نگاه شود ، دایره ای شکل به نظر می رسد و ستاره ها در آن الگویی مارپیچی را پدید می آورند . چون از کنار به آن نظر می شود ، نازک بودن آن آشکار می گردد.
قطر کهکشان ما تقریبا ۱۰۰،۰۰۰ سال نوری است. حد اکثر ضخامت آن در حدود ۱۰،۰۰۰تا ۱۵،۰۰۰ سال نوری برآورد شده است.
خورشید با منظومه ی سیاراتش ، جایگاه بی اهمیتی را در آن اشغال می کند .
منظومه ی شمسی به فاصله ی تقریبی ۳۰،۰۰۰ سال نوری از مرکز و خیلی نزدیک به صفحه ی استوای کهکشانی  قرار گرفته است.
چون از سیاره ی کوچک خود به این انبوه ستارگان نگاه کنیم ، دو منظره ی متمایز خواهیم دید . در امتداد موازی با قطب کهکشان ، به دلیل نازک بودن کهکشان ، ستاره ها بر زمینه ای تاریک دیده می شوند . دید موازی با صفحه ی استوای کهکشانی ، متفاوت است. ستاره های نزدیکتر بر نوار نورانی کمسویی ( راه کهکشان یا راه شیری ) دیده می شوند که محصول نور بیلیون ها ستاره ی موجود در قسمت ضخیم کهکشان ما است . پس این نوار نورانی ، از امتداد صفحه ی استوای کهکشان ما حکایت می کند.