دوربين هاي دو چشمي

اين دوربين ها به دليل ارزان بودن، سبكي و ميدان ديد وسيعي كه دارند، براي كارهای ستاره شناسي غيرحرفه اي اغلب مناسب تر از دوربين هاي نجومي هستند.  دوربين هاي  150× 7 ( يعني با بزرگنمايي 7 و عدسي شي با قطر 150 ميلي متر انتخاب خوبي هستند.) دوربين هاي داراي بزرگنمايي 12 يا بيشتر معمولاً احتياج به پايه دارند. مي توان از سه پایه هاي دوربين عكاسي نيز براي اين كار سود برد گرچه گاه تنظيم آن مشكل است. بايد دانست كه با «دوربين هاي دو چشمي» حتي مي توان «خوشه هاي ستاره اي» را به خوبي تماشا كرد.

دوربین دو چشمی

 

تعريفي از بزرگنمايي

بزرگنمايي : نسبت طول تصوير به طول شي را بزرگنمايي خطی مي نماميم و بزرگنمايي نشان مي دهد كه طول تصوير چند برابر طول شي شده است و اين برابر است با فاصله تصوير تا آينه به فاصله شي تا آينه.

دوربين هاي نجومي

براي ديدن جزئيات جرم هاي آسماني البته «دوربين هاي دو چشمي» كافي نيستند و در نتيجه بايد از «دوربينهاي نجومي» استفاده كرد. در اين صورت مي توان جزئياتي مانند نقاط تاريك روي سطح سياره مريخ و پوشش هاي يخ آن را مشاهده كرد. همچنين حلقه هاي سياره كيوان، كمربندها و نقاط سياه روي سياره زاوش (مشتري) ، ابرهاي ستاره اي ، ستارگان متغير و ستارگان دوگانه را مي توان ديد. البته «دوربين هاي نجومي » خوب، گران قيمت هستند و نوع ارزان قيمت آن هيچگاه به پاي «دوربين هاي دو چشمي» خوب نمي رسند. بزرگنمايي يك دوربين نجومي به وسيله «عدسي چشمي» و ميدان ديد آن بوسيله «عدسي شي اي» تأمين مي شود. بنابراين هر قدر «روزنه ي ديد» يك دوربين نجومي وسيعتر باشد، ميدان ديد آن بيشتر و در نتيجه بهتر خواهد بود.

«دوربين هاي نجومي» ممكن است عدسي دار باشند که به آنها شكستي يا انكساري گوئیم  كه اولين بار توسط گاليله ساخته شد و يا آينه دار باشند که به آنها بازتابي يا انعكاسي گوئیم که  نيوتن آن را اختراع كرد.

در تلسكوپ عدسي دار، تصوير از طريق عدسي شي اي محدبي به يك عدسي مقعر «عدسي چشمي» و پس از آن به محدب ديگري منتقل شده و به چشم مي رسد. در تلسكوپ آينه دار تصوير از طريق يك آينه مقعر منقل مي شود. آنگاه تصوير از اين آينه مقعر به آينه كوچكتر مسطحي منعكس مي گردد و از آنجا به «عدسي چشمي» محدبي رسيده و مشاهده مي شود .

دوربين هاي ستاره شناسي رايانه اي

اينگونه تلسكوپ ها، داراي دستگاه كنترل (دستي یا رايانه اي هستند و قادرند به دنبال ستارگاني كه مي خواهيم بگردند.) البته بايد ابتدا آنها را روي دوستاره روشني كه شناسايي كرده ايم قرار داده و آنها را به حافظه رايانه وارد كنيم. بديهي است با اين عمل «دوربين رايانه اي» قادر خواهد شد، بقيه ي جرم هاي آسمان را به دقت در معرض ديد ما قرار دهد. دستگاههاي كنترل رايانه اي اين دوربين ها، با قوه هاي معمولي كار مي كنند. به كاربردن اين ابزارها، در شب هاي تاريك خارج شهرها مفيد خواهد بود.