انجمن نجوم بوعلی سینای گلپایگان

ما درباره ی طبیعت و خواص نور بحث کردیم .به دنبال این فراییند توضیح میدهیم که چگونه ستاره شناسان نور را جمع و اشکار میکنند .ستاره شناسی بیشتر یک علم مشاهده ای است تا یک علم تجربی.

تلسکوپ ها را مي توان به دو دسته ی تلسکوپ های نوری و رادیوئی تقسیم کرد .

 برای گسترش بینائی چشم ،قدرت آشکارسازی تلسکوپ ها تقویت شد بدون اینکه گستره ی طیف مرئی توسعه پیدا کند .امروزه ما میتوانیم خیلی بیشتر از قسمت طیف مرئی را حس کنیم ،اما بحث در این قسمت را به تلسکوپ های نوری محدود میکنیم .انهائی که نور جمع آوری شده را توسط چشم آشکار میکنند .به هر حال آگاه باشید نوری که به سطح زمین میرسد قبل از اینکه به ما برسد از بین صافی های زیادی عبور کرده است:از محیط بین کهکشانی و بین ستاره ای ،جو زمین و همیشه از تلسکوپ و سیستم آشکارساز .

مولفه های نوری ،نظیر عدسی ها و آینه ها ،برای کنترل مسیر پرتوهای نوری استفاده میشوند .در یک تلسکوپ ،چنین مولفه های نوری ،نور را به کانون می آورند و معمولا" یک تصوير تشکیل می شود. نور با یک آینه ی خمیده (به کمک انعکس )یا یک عدسی (به کمک شکست) روی کانون متمرکز میشود عدسی از یک جسم به اندازه ی محدود به وسیله ی کانونی کردن پرتوها از هر نقطه ی جسم ،یک نقطه ی مجزا روی تصویر تشکیل میدهد .عموما" تصویر کوچکتر از جسم و معکوس میباشد .

اساسا" تلسکوپ وسیله ای است که نور را جمع میکند و یک تصویر روی کانون تشکیل میدهد.یک عدسی یا آینه که شئی نامیده میشود ،نور را روی کانون جمع آوری میکند .عدسی روی کانون چشمی نامیده میشود که بررسی واقعی یک تصویر را ممکن میسازد.دو نوع تلسکوپ اساسی که اختلاف شان در شئی هایشان است عبارتند از :شکستی که از یک عدسی استفاده میکند و انعکاسی که در آن آینه به کار میرود.(قبلا" هم به این دو نوع اشاره شده است.)

برای اجسام در فواصل دور ،فاصله ی عدسی تا تصویر تقریبا" برای همه ی اجسام یکسان است .این فاصله را اصطلاحا" فاصله ی کانونی می نامند. فاصله كانوني يك عدسي فاصله اي است كه عدسي در آن نقطه پرتوهاي موازي را متمركز مي كند. فاصله كانوني به انحناي سطح شيشه وابسته است نه به قطر عدسي.