در این تلسكوپ از آينه اي مقعر به عنوان آينه شئي استفاده مي شود، كه نور ستاره در يك تصوير كانوني مي شود. آينه هاي شئي معمولاَ از انواع خاصي از شيشه يا كوارتز كه براي سطح منعكس كننده با لايه نازكي از آلومينيوم پوشانده مي شود، ساخته مي شوند.

تلسکوپهای انعکاسی

آينه شئي يك تصوير درمحلي به نام كانون اوليه كه در بالاي انتهاي لوله تلسكوپ قرار دارد، تشكيل مي شود، چون به سختي مي توان تصوير آنها را ديد از يك آينه ثانويه كوچكتر كه پرتوها را به مكانهاي نزديكتر منعكس مي كند، استفاده مي كنند. در يك آرايش عمومي، آينه ثانويه نور را به عقب لوله تلسكوپ از ميان حفره اي در مركز شئي، منعكس مي كنند.

بعدها آينه اوليه از شكل سهموي به هذلولي گون تبديل شد. در حاليكه آيينه ثانوي هذلولي گون باقي مانده ،اما با انحناي بيشتر. در نتيجه تلسكوپ هاي طرح ريچي – كريستين درمقايسه با طرح ابتدايي كسگرين كه ميدان كانون آن شايد به چند دقيقه قوسي محدود مي شد، مي تواند ميدان ديد بيش از ده دقيقه قوس توليد كند. بعدها ويليام هرشل (1822-1758) در ساخت تلسكوپهاي بزرگ خود به علت كاهش نور، از آينه ثانوي صرفنظر كرد. او به سادگي، آينه اولي را در يك طرف و عدسي چشمي را بلافاصله بعد از كانون آينه اوليه قرار داد. تصاويري كه به اين شكل به دست مي آمدند، به واسطه وجود ابيراهي ها افت كيفي مي كردند؛ نه تنها ابيراهي هاي كروي دوباره ظاهر شدند ، بلكه ابيراهي هاي ديگري مثل گيسو و آستيگماتيسم نيز پديدار گشتند، مشكلات طرح هرشل به اين علت بود كه در آن زمان فقط توليد آينه هايي با شكل متقارن ممكن بود.