با پیدایش عصر فضا صدها وسیله ی ساخته ی دست انسان ، در پیرامون زمین به گردش در آورده شدند که می توان آن ها را ، ماهواره یا قمرهای مصنوعی زمین به حساب آورد.

ماهواره ملی امید

در تاریخ 12 مهر ماه 1336،عصرفضا، با پرتاب نخستین ماهواره جهان بنام Sputnik شوروی آغاز گشت. این ماهواره کوچک دارای یک فرستنده امواج رادیویی بود که علامات صوتی ساده ای را به شکل Bleep , Bleep به زمین مخابره کرد که گرچه امروزه ساده به نظر می رسد ولی در آن زمان دارای اهمیت فوق العاده بود این ماهواره چندین ماه در مدار زمین گردش کرد و سرانجام در دی ماه 1336 در برخورد با هوای زمین سوخت. ماهواره ها و سفینه ها گاه با برخورد با هوای زمین سوخته و نابود می شوند و اغلب، شاید به گونه ای دائمی به عنوان زباله های فضائی و یا تفاله های صنعتی در مدار سیاره ما باقی می مانند. خوب است بدانیم برای اینکه یک ماهواره دائماً برروی یک نقطه از زمین مثلاً یک کشور قرار داشته و ارتباط های مخابراتی آن محل را انجام دهد ، باید  زمین را هر 24 ساعت یکبار دور بزند، در این صورت از زمین ثابت به نظر خواهد رسید.

فضا پیماهایی همچون سایوز های شوروی و کلمبیاها و  اتلانتیس های امریکا به فضا رفته، به گرد زمین گشته و دوباره باز می گردند. این ها را نیز می توان قمرهای مصنوعی کوتاه مدت زمین به حساب آورد. مهمترین و بزرگترین قمر مصنوعی زمین ایستگاه فضایی میر اتحاد شوروی است که قطعه ای اول آن در 1364/11/1 بدون سرنشین به فضا فرستاده شد و پس از آن به تدریج کامل گردید و کیهان نوردان بسیاری از کشورهای شوروی و سپس روسیه گاه به مدت نزدیک به دو سال ، در آن اقامت کرده و به راحتی به کارهای تحقیقاتی خویش می پردازند. رفت و برگشت به MIR توسط فضاپیماهای سایوز ، تی ام صورت می گرفت. میر تا مدتی به کار خود در مدار اطراف زمین ادامه داد و سپس در 1380/1/3طبق برنامه تعیین شده در برخورد با هوای زمین نابود شد. در تاریخ 64/2/6 فضاپیمای Discovery ، تلسکوپ بزرگ پرتو ایکس، در مدار زمین قرار داده شده تا در مورد چگونگی پیدایش کیهان ، سیاهچاله ها ... به تحقیق بپردازد.

صدها ماهواره و سفینه تحقیقاتی، اکتشافی ، تجسمی ، نظامی، مخابراتی و ارتباطی توسط شوروی ، امریکا، اتحادیه اروپا ، روسیه ، ژاپن و چین به فضا پرتاب شده است و به گرد زمین به گردش در آمده اند.

ماهوارهٔ اُمید

 نخستین ماهواره ساخت کشور ایران است که بنا به ادعای مقامات نظام جمهوری اسلامی، تمام تجهیزاتش در سازمان فضایی ایران طراحی و تولید شده‌است.ساخت ماهواره تحقیقاتی «امید» از ۱۵ اسفند ۱۳۸۴ ( به گفته هاشمی رفسنجانی از زمان جنگ )آغاز گردید و طی ۲ سال آماده انجام تست‌های مشترک شد.

ماهواره «امید» بامداد ۳ فوریه ۲۰۰۹ میلادی (۱۵ بهمن ۱۳۸۷) و در سی‌امین سالگرد پیروزی انقلاب ۱۳۵۷ در مدار فضا قرار گرفت. و در ۵ اردیبهشت ۱۳۸۸ با جو غليظ مناطق غربی آمريكای جنوبی و اقيانوس آرام برخورد کرد و به عمر ۸۲ روزهٔ خود پایان داد.

در سال ۲۰۰۸ میلادی ابتدا ستاد کل نیروهای مسلح ایران اعلام کرد که ماهواره امید با یک «موشک ایرانی» به فضا فرستاده شده‌است اما ساعاتی بعد خبر پرتاپ ماهواره امید تکذیب و تاکید شد که تنها موشک ماهواره بر سفیر امید، که قرار است در آینده ماهواره امید را به فضا منتقل کند، آزمایش شده‌است.

ناسا تایید کرد که این پرتاب موفقیت آمیز بوده‌است. رئیس جمهور گفت این ماهواره پرتاب شد تا یکتا پرستی و صلح و عدالت را در جهان بگسترد وزیر امور خارجه منوچهر متکی گفت این ماهواره پرتاب شد تا نیازهای کشور را برآورده سازد و کاملا برای اهداف صلح آمیز است.  منابع ارتش آمریکا خاطرنشان کردند که این پرتاب باعث نگرانی است اما تعادل قدرت را در منطقه تهدید نمی‌کند.

امید دومین ماهواره ایران در مدار است. اولین ماهواره سینا ۱ است که توسط روسیه در سال ۲۰۰۵ ساخته و برای ایران به فضا پرتاب شده‌است.

پیش از ایران هشت کشور؛ شوروی (۱۹۵۷)، ایالات متحده آمریکا (۱۹۵۸)، فرانسه (۱۹۶۵)، ژاپن (۱۹۷۰)، چین (۱۹۷۰)، بریتانیا (۱۹۷۱)، هند (۱۹۸۰) و اسرائیل (۱۹۸۸) مستقلا موفق به پرتاب ماهواره شده بودند.

ماهواره امید